به گفته آژانس فضایی وویجر 1 – یکی از دو کاوشگر فضایی ناسا که در سال 1977 برای مطالعه مشتری، زحل و قمرهای مربوطه آنها پرتاب شد – داده های گیج کننده ای را به زمین ارسال می کند. سیستم کنترل فضاپیما به طور منظم داده های تله متری را به ناسا ارسال می کند که مکان آن را نشان می دهد. اما تیم مهندسی وویجر 1 اخیراً با بازخوانی‌هایی از فضاپیما که حاوی داده‌های درهم یا نادرست است، متحیر شده‌اند. حتی گیج‌کننده‌تر این است که کاوشگر تقریباً 45 ساله از نظر ظاهری در وضعیت خوبی قرار دارد – سیگنال آن هنوز قوی است و اشکال حالت ایمن آن را راه‌اندازی نکرده است. به نظر می رسد وویجر 2 (کاوشگر خواهر وویجر 1) کاملاً خوب است.
سوزان داد، مدیر پروژه برنامه وویجر در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا، گفت: «معمایی مانند این به نوعی برای دوره این مرحله از مأموریت وویجر برابری می کند. هر دوی این فضاپیماها تقریباً 45 سال سن دارند که بسیار فراتر از آن چیزی است که برنامه ریزان مأموریت پیش بینی کرده بودند. ما همچنین در فضای بین ستاره‌ای هستیم – محیطی با تشعشع بالا که هیچ فضاپیما قبلاً در آن پرواز نکرده است. بنابراین چالش های بزرگی برای تیم مهندسی وجود دارد.”
برقراری ارتباط با وویجر 1 ساده تر از انجام آن است. هر دو کاوشگر در حال حاضر دورتر از پلوتون از زمین هستند – وویجر 1 حدود 14.5 میلیارد مایل از سیاره ما فاصله دارد. به گفته ناسا، تقریباً دو روز طول می کشد تا پاسخ فضاپیما پس از ارسال پیام دریافت شود.
داد گفت که ناسا ممکن است بتواند این مشکل را از طریق تغییرات نرم افزاری یا احتمالاً یکی از سیستم های سخت افزاری اضافی فضاپیما حل کند. در غیر این صورت، آژانس باید خود را با این نقص وفق دهد.
در هر صورت، ناسا با هر دو پهپاد در چند سال آینده، زمانی که منبع انرژی آنها تمام شود، ارتباط خود را از دست خواهد داد. هر دو وویجر 1 و وویجر 2 روی پلوتونیوم 238 کار می کنند که با گذشت زمان از بین می رود. دانشمندان تخمین می زنند که تا سال 2025، هیچ یک از کاوشگرها به اندازه کافی پلوتونیوم 238 نخواهند داشت تا همچنان به درستی کار کنند. مقدار محدودی پلوتونیوم روی زمین باقی مانده است و تولید آن زمان بر و چالش برانگیز است. برای سال‌های متمادی، روسیه پلوتونیوم-238 را به ناسا ارائه داد تا اینکه در سال 2015 این قرارداد را قطع کرد. خوشبختانه برای ناسا، وزارت انرژی ایالات متحده دوباره تولید پلوتونیوم-238 داخلی را در آزمایشگاه اوک ریج آغاز کرد و تعدادی ناسا فعلی و آینده را ساخت.
