مثال‌‌های مقدسی که در ادیان مختلف وجود دارند، تنها یک مجسمه نیستند و می‌توانند وقایع تاریخی زیادی را در خود داشته باشند، می‌توانند رموز زیادی را در خود داشته باشند و حداقل این است که انسان‌هایی وجود دارند که به آن‌ها احترام می‌گذارند و علم با کنجکاوی به کشف حقایق می‌گردد. برای مثال سال گذشته در مکزیک مجسمه‌ای از مسیح دیده شد که دندان‌های واقعی یک انسان در آن به کار رفته بود و حالا در چین مجسمه‌ای از بودا پیدا شده که یک جسد مومیایی شده یک راهب در آن قرار داده شده است.
این مجسمه سال پیش در موزه‌ی Drents به نمایش گذاشته شد و سپس به مرکز پزشکی آمرسفورت هلند انتقال یافت و تحت نظارت اریک بروجین« کارشناس هنر بودایی» به طور کامل سیتی اسکن و با استفاده از آندوسکپ از آن نمونه برداری شد. بر اساس آزمایشات انجام شده، احتمالا مومیایی موجود در این مجسمه مربوط به یکی از اساتید بودایی مدرسه‌ی مدیتیشن چین Liuquan است که حدود 1100 سال پس از میلاد مسیح مرده است.
نتایج این آزمایشات به همین اطلاعات ختم نمی‌شوند و چیزهای جالب‌تری برای گفتن وجود دارد. مثلا نمونه‌ای از موادی که هنوز شناسایی نشده‌اند از حفره‌های قفسه سینه و شکم این مومیایی برداشته شده است و اینکه کاغذهای لوله شده‌ای در فضای بین اندام‌های این جسد جاسازی شده‌اند.
احتمال داده می‌شود که این نمونه‌ای از یک سنت مذهبی «خودمومیایی سازی» که برای تبدیل شدن به «بودای جاودان» انجام می‌شده باشد و بر اساس این سنت کسی که خود را مومیایی میکند، نمرده است بلکه به والاترین جایگاه روحانی رسیده است و از لحاظ معنوی ارتقا یافته است.
این سنت در ژاپن بدین گونه برگزار می‌شد که فردی که می‌خواست مومیایی شود باید به مدت 1000 روز با آب، دانه و آجیل تغذیه کند و بعد از این به مدت 1000 روز دیگر از ریشه‌ها، پوست درختان کاج و چای مخصوص که از درخت لاک چینی به دست می‌آید و ماده‌ای سمی برای دفع کرم‌ها و باکتری‌ها می‌باشد تغذیه کند، در نهایت این افراد را درون یک آرمگاه سنگی مهر وموم می‌کردند تا بمیرن و به بودای جاودان تبدیل شوند و پس از 1000 روز آرامگاه باز می‌شد تا راهب‌هایی که مومیایی شده‌انددر معابد پرستیده شوند.
Liuquan تا پایان خرداد ماه ۱۳۹۴در موزه‌ی تاریخی National Hungarian به نمایش گذاشته شده است.
