دانشمندان یک قطعه کاربردی از قلب را چاپ سه بعدی کردند

این فناوری می تواند به ترمیم قلب های آسیب دیده کمک کند.

محققان قلب هایی با پرینتر سه بعدی با استفاده از سیلیکون و حتی سلول های خود بیمار دارند، اما آنها با عملکرد کامل واقعی مطابقت ندارند و برای ترمیم قلب چندان مناسب نیستند. با این حال، پیشرفت هایی در این زمینه وجود دارد، زیرا تیمی در موسسه Wyss هاروارد تکنیکی را برای چاپ سه بعدی ماکروفیلامنت های بلند قلبی ایجاد کرده اند که به رشته های ماهیچه مانند تبدیل می شوند که منقبض می شوند. روش جدید از هم ترازی پیچیده عناصر منقبض کننده قلب تقلید می کند (یک کار دشوار تا کنون) در حالی که بافتی به اندازه کافی ضخیم برای استفاده در درمان های بازسازی کننده قلب تولید می کند.

این سیستم اصلاحی از فناوری چاپ زیستی SWIFT (نوشتن قربانی در بافت عملکردی) موجود Wyss است. رویکرد آنها سکویی با 1050 چاه ایجاد کرد که هر کدام دارای دو ستون میکروسکوپی بود. دانشمندان این چاه ها را با سلول های بنیادی پرتوان القا شده توسط انسان (یعنی سلول های جوانی که می توانند به اشکال مختلف رشد کنند) و همچنین یک کلاژن پروتئین و سلول هایی که برای تشکیل بافت همبند استفاده می شوند، پر کردند. این ترکیب یک بافت متراکم را تشکیل می دهد که در امتداد محوری که ریزپایلرها را به هم متصل می کند، تراز می شود. سپس این تیم بلوک‌های ساختمانی اندام به‌دست‌آمده را از روی ستون‌ها بلند می‌کنند، از آن برای ایجاد جوهر چاپ زیستی استفاده می‌کنند و از حرکت سر چاپگر سه بعدی برای کمک بیشتر به هم‌ترازی استفاده می‌کنند.
تبلیغات

این فقط یک تکه کوچک از قلب است. در حالی که این فناوری خروجی نسبتاً بالایی تولید می کند، قبل از در دسترس قرار گرفتن یک قلب ارگانیک کاملاً کاربردی و پرینت سه بعدی، کارهای بسیار بیشتری باید انجام شود.

این گروه تحقیقاتی بر این باور است که کار آنها هنوز هم می تواند مدت ها قبل از رسیدن به نقطه عطف کلی مفید باشد. رشته های پرینت سه بعدی می توانند برای جایگزینی اسکارهای بعد از حملات قلبی یا ایجاد مدل های بهبود یافته بیماری استفاده شوند. آنها حتی ممکن است سوراخ هایی را در نوزادان مبتلا به نقص مادرزادی قلب ایجاد کنند و با آن بیماران کودک رشد کنند. به عبارت ساده، قلب آسیب دیده ممکن است مشکل دائمی امروزی نباشد.