در سال 1933، باستان شناسان در حفاری بقایای پمپئی اجساد دو نفر را یافتند که اسکلت آنها تقریباً توسط خاکستر آتشفشانی که خانه آنها را پس از فوران کوه وزوویوس در 24 آگوست سال 79 میلادی مدفون کرده بود، کاملاً حفظ شده بود. در حالی که بسیاری از ساکنان پمپئی از بلای طبیعی فرار کردند، این دو نفر فرار نکردند.
در عکسی از اوایل دهه 30 (تصویر بالا)، ساکنان «خانه صنعتگران» را می‌بینید که در گوشه اتاق غذاخوری خانه‌شان غرق شده‌اند، تقریباً به‌گونه‌ای که انگار در حال خوردن ناهار هستند، درست همانطور که زندگی‌شان در جریان است. برای پایان دادن این صحنه تلخی است که باستان شناسان مدت ها به دنبال بازگشایی آن بودند و اکنون به لطف آخرین پیشرفت ها در فناوری توالی یابی DNA، درک بهتری از آنچه ممکن است برای آن دو رومی رخ داده است، داشته باشیم.
در مقاله ای که این هفته در ژورنال Scientific Reports منتشر شد، تیم مشترکی از محققان ایتالیایی، دانمارکی و ایالات متحده به اشتراک گذاشتند که اخیرا ژنوم یکی از ساکنان خانه صنعتگران را توالی یابی کردند – این اولین باری است که باستان شناسان DNA میتوکندری را رمزگشایی می کنند. به گزارش نیویورک تایمز، یکی از ساکنان پمپئی.
با استخراج مواد ژنتیکی از سنگ او، یک بخش استخوانی متراکم و هرمی شکل که از گوش های داخلی محافظت می کند، این تیم دریافتند که ساکن مرد خانه از سل نخاعی یا چیزی که امروزه به عنوان بیماری پات شناخته می شود، رنج می برد. علائم مرتبط شامل کمردرد و فلج پایین تنه است. دکتر پیر فرانچسکو فابری، یکی از مردم شناسانی که در مقاله همکاری داشت، به تایمز گفت: «این وضعیت او را مجبور به تحرک کمی می کرد. این احتمال وجود دارد که مردی که هنگام مرگ حدود 35 سال داشت، حتی اگر می خواست از شهر در حال سوختن فرار کند، برای فرار از پمپئی مشکل داشت.
ما اکنون همچنین ایده بهتری از منشاء این مرد داریم. با مقایسه DNA او با 1030 فرد باستانی و 471 فرد اوراسیا غربی امروزی، تیم تحقیقاتی به این نتیجه رسیدند که برخی از اجداد او از آناتولی، که اکنون بیشتر بخشی از ترکیه مدرن است، آمده اند. او همچنین ارتباطی با جزیره ساردینیا داشت. با این حال، او بیشترین شباهت های ژنتیکی را با افرادی داشت که در زمان نابودی پمپئی در رم و اطراف آن زندگی می کردند. این امر شواهدی را به این موضوع می رساند که شبه جزیره ایتالیا در اوج امپراتوری روم، دیگ ذوبی از مردمان مختلف نژادی بوده است.
با توجه به زمان بسیار کمی باقی مانده از آن زمان، درک ما از دنیای باستان همیشه ناقص خواهد بود، اما به لطف پیشرفت در فناوری، ما دائماً در مورد چگونگی زندگی هزاران سال پیش بیشتر می آموزیم. تنها در پایان سال گذشته بود که محققان با کمک سی تی اسکن یکی از بکرترین مومیایی‌هایی را که تا به حال پیدا شده بودند «باز کردند». پروفسور گابریل اسکورانو، محقق اصلی مطالعه پمپئی، به بی بی سی گفت که مطالعات ژنتیکی آینده می تواند اطلاعات بیشتری را در مورد این شهر از جمله اطلاعاتی در مورد تنوع زیستی منطقه اطراف نشان دهد. او گفت: “پمپئی مانند یک جزیره رومی است. ما تصویری از یک روز در سال 79 میلادی داریم.”
