بسیاری از مردم روز گذشته رو در روی تلویزیونهای خود نشسته بودند تا بازی پرسپولیس و سایپا را تماشا کنند، اما بازی پخش نشد.
هرچند صدا وسیما پخش بازیهای دیروز را در کنداکتور برنامههای خود جای داده بود و حتی شب گذشته، گزارشگر مسابقه پرسپولیس و سایپا را هم مشخص کرده بود، یکی دو ساعت مانده به آغاز بازیهای ،مجبور شد باز زیرنویس به مخاطبانش اطلاع دهد که رقابتهای هفته دوازدهم را پخش نمیکند.
مدتی است مباحثی میان فدراسیون فوتبال و سازمان صدا و سیما درباره پخش بازیهای فوتبال داخلی به وجود آمده است.
ساعاتی پیش از آغاز بازی وزارت ورزش و جوانان که در ماجرای حق پخش، مواضع فدراسیون را دنبال میکند، منتظر نظر نهایی شورای امنیت کشور است تا پیش از آغاز بازی پرسپولیس و سایپا، تکلیف نهایی این ماجرا مشخص شود. گویا مسئولان از مدیران صدا و سیما خواسته بودند تا مبلغ پیشنهادی را بالا ببرند و نظر طرف مقابل را جلب کنند. با این حال، مدیران صدا و سیما پاسخ مشخصی به این درخواست نداده بودند.
شنیدهها حکایت از آن دارد که آخرین پیشنهاد صدا و سیما برای خرید حق پخش تلویزیونی ۳۰ میلیارد برای یک سال و در چند قسط بود که این رقم و شرایط آن با ۵۰ میلیارد در سه قسط فدراسیون فوتبال اختلاف فاحشی داشت.
صدا وسیما چه می گوید؟
آنطور که صدا وسیما مدعی است سرانجام فدراسیون فوتبال به خاطر مطالبه غیر قانونی حق پخش بازی ها به این نتیجه رسید که از ورود دوربین های رسانه ملی به ورزشگاه آزادی جلوگیری کند و به زعم آنها(صدا وسیما) اما این اقدام فدراسیون و آقای کفاشیان مغایر قانون است.
سید تقی سهرابی مدیرکل روابط عمومی صدا وسیما در این باره می گوید: همانطور که ما در شبکه سه اطلاعرسانی کردیم و در جدول پخش این شبکه هم لحاظ شده بود، صداوسیما آمادگی پخش زنده مسابقات فوتبال لیگ برتر را داشت، اما به دلیل ناهماهنگیهای فدراسیون فوتبال این اتفاق محقق نشد؛ بنابراین فدراسیون فوتبال باید پاسخگوی مردم و علاقمندان فوتبال باشد.
فدراسیون چه می گوید؟
مدیر روابط عمومی فدراسیون فوتبال گفت: در موضوع حق پخش رقابتهای لیگ برتر فوتبال سازمان صداوسیما هیچگونه همکاری را انجام نداد.
امیر حسینی گفت: درخصوص ممانعت فدراسیون فوتبال از ورود دوربینهای صدا و سیما به ورزشگاهها برای پوشش بازی های لیگ برتر در هفته دوازدهم و در پاسخ به اظهارات مدیر روابط عمومی صداوسیما اظهار کرد: در ابتدا اجازه می خواهم از عموم علاقه مندان به فوتبال در سراسر کشور عذرخواهی کنم. در ادامه یادآور میشوم در مسیر توافق و احقاق حقوق باشگاه های فوتبال، فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ و تمامی باشگاه ها نهایت همکاری و تعامل را با صداوسیما به کار گرفتند اما از آنجا که شاهد هیچگونه همکاری از سوی سازمان صدا و سیما در اینباره نبودیم درنهایت مجبور به انجام این کار شدیم.
چه کسی ضرر می کند؟
بسیاری معتقدند متضرر اصلی دراین بین، قطعا صداوسیماست چراکه این سازمان با آگهیهای تبلیغاتی که قبل و بعد از مسابقات فوتبال پخش میکند، ١٠ برابر هزینهای را که فدراسیون درخواست کرده درمیآورد.
درمقابل برخی معتقدند عدم نمایش تصاویر از استادیوم ها باعث متضرر شدن شرکت تبلیغات محیطی با فدراسیون شده و از مبلغ پرداختی خود به فدراسیون کفاشیان کسر خواهد کرد. با توجه به اینکه ارزش اصلی تبلیغات محیطی به پخش تلویزیونی است، باید دید تکلیف این بخش از در آمدهای سازمان لیگ به کجا میرسد.
مورد مشخص این است که، فدراسیون و صداوسیما که ٢ طرف این ماجرا هستند هیچکدام خودشان را مسئول عدم پخش مسابقات لیگ برتر نمیدانند. باوجود آنکه هر دو سازمانی دولتی هستند هم حتی وزارت کشور نیز نتوانست در این ماجرا وساطت کند تا اینکه روز گذشته سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس گفت: کمیسیون فرهنگی به کارگروه ورزش این کمیسیون ماموریت داد تا موضوع مطالبه فدارسیون فوتبال از صدا و سیما در مورد پخش مسابقات را پیگیری و حل و فصل کند.
سریعتر این دعوا را پایان دهید
کفاشیان که این روزها انواع ناکامی ها و شکست ها (نوجوانان، جوانان و امید) را در کارنامه خود می بیند سعی در فرار به جلو از افکار عمومی دارد و ازاین طریق سعی در احیای چهره شکست خورده خود در میان اهالی فوتبالی دارد.
صدا وسیما دراین بین کم مقصر به نظر نمی رسد. پرداخت حق واقعی پخش فوتبال امری است که در سراسر دنیا برای همه امروی پذیرفته شده و مقبول است. طبق آنچه در بالاترین سطح فوتبال حرفهای رواج دارد، مذاکره برای پخش تلویزیونی با شبکههای خصوصی انجام میگیرد و در صورت عدم توافق، لیگ مورد نظر، سراغ شبکه دیگری میرود. اتفاقی که صدا وسیما نباید از نبود آن درایران به این شکل استفاده کند.
موضوعی که اکنون ذهن بسیاری را به خود مشغول می کند این است که بیشترین تبعات این دعوای بیهوده را مردم و مشخصا جوانانی می دهند که تنها دلخوشی و تفریحشان دیدن یک مسابقه فوتبال (گرچه بازی های لیگ برتر هم چنگی به دل بینندگان و علاقه مندان فوتبال نمی زند) است.
حالا مردم و جوانانی مانده اند که تنها می توانند شاهد توپ بازی مقصران به یکدیگر در توجیه کردن خطاهایشان دارند.
به طور قطع همین مردم، براین باورندکه هردو طرف ماجرا، می توانند با کسر هزینه های جانبی و اتلاف سرمایه های خود در موارد متعدد که همگان به آنها کم و بیش واقف هستند، هرچه زودتر این غائله را پایان بدهند.