تقریباً 25 درصد (دقیقاً 23.4 درصد) از کف دریاهای زمین به لطف یک ابتکار بین المللی به نام بستر 2030 نقشه برداری شده است. این پروژه بخشی از یک ابتکار بزرگتر تحت رهبری سازمان ملل به نام دهه اقیانوس است. Seabeed 2030 امیدوار است تا سال 2030 100 درصد از کف اقیانوس را ترسیم کند، که محققان می گویند به لطف پیشرفت در فناوری و تلفیق داده های موجود از قبل میسر خواهد شد. تنها در طول سال گذشته، Seabed 2030 اندازه‌گیری‌هایی را برای حدود 3.8 میلیون مایل مربع (تقریباً به اندازه اروپا) به‌جای تلاش‌های نقشه‌برداری فعال، از طریق بایگانی‌های تازه بازشده اضافه کرده است.
دانشمندان بر این باورند که جمع آوری داده های عمق سنجی بیشتر به درک بیشتر ما از تغییرات آب و هوا و تلاش های حفظ اقیانوس ها کمک می کند. نقشه برداری از کف اقیانوس همچنین به تشخیص سونامی و سایر بلایای طبیعی کمک می کند. «نقشه کامل کف اقیانوس ابزار گمشده‌ای است که به ما امکان می‌دهد با برخی از مهم‌ترین چالش‌های زیست‌محیطی زمانمان، از جمله تغییرات آب و هوا و آلودگی دریایی مقابله کنیم. میتسیوکی اونو، مدیر اجرایی بنیاد نیپون در بیانیه ای مطبوعاتی گفت: این به ما امکان می دهد از آینده سیاره محافظت کنیم.
همانطور که بی بی سی اشاره می کند، بسیاری از داده های مورد استفاده در بستر دریا 2030 از قبل وجود داشته است. این گروه عمدتاً به کمک‌های دولت‌ها و شرکت‌ها متکی است، اگرچه برخی از این نهادها از ترس افشای اسرار ملی یا تجاری هنوز تمایلی به باز کردن کامل آرشیوهای خود ندارند.
تمام داده‌هایی که Seaebed 2030 جمع‌آوری می‌کند، به صورت آنلاین در شبکه جهانی GEBCO (نمودار گرم‌سنجی عمومی اقیانوس‌ها) در دسترس عموم قرار خواهند گرفت. قبل از بستر دریا 2030، داده‌های مستقیم اندازه‌گیری شده کف اقیانوس برای استفاده عمومی در دسترس بود. بیشتر اندازه‌گیری‌های عمق‌سنجی با استفاده از خوانش‌های ارتفاع سنج ماهواره‌ای تخمین زده می‌شوند، که ایده بسیار تقریبی از شکل سطح کف دریا به دست می‌دهد. برخی از دانشمندان بر این باورند که تلاش جهانی برای تعیین محل سقوط پرواز MH370 خطوط هوایی مالزی با روش‌های جدیدتر و دقیق‌تر برای ترسیم نقشه کف اقیانوس بهتر بود.
