محققان دریافته اند که وضعیت کاری شخص از روی داده های شخصی او مانند آنچه که در گوگل و یا اینستاگرامش جستجو می کند قابل تشخیص است. این موضوع در رابطه با تلفن همراهش نیز صدق می کند. آنها اظهار داشتند که با زیر نظر میزان استفاده از تلفن همراه در افراد تا حد بالایی می توان حدس زد که آنها کار خود را از دست داده اند.
گروه تحقیقاتی جیمسون تول، از دانشگاه MIT به بررسی این موضوع از زوایای مختلف پرداخته‌اند. در ابتدا آنها یک شهرک صنعتی خودروسازی زمینی در اروپا را که در سال ۲۰۰۶ بود، مورد بررسی قرار دادند. در زمینهای اطراف این شهرک سه برج مخابراتی قرار دادند به طوریکه گروه محققان با گرفتن اطلاعات این برج‌ها، می توانستند تعداد مکالمات رد و بدل شده توسط کارکنان داشتند، را مورد بررسی قرار دهند.
نتایج نشان می‌داد که افرادی که احتمال بیکار‌شدن آنها وجود داشت، تعداد تماس‌های خروجیشان در هفته آخر از کارشان کاهش چشم‌گیری داشته است. محققان لیست کامل اخراجی‌ها را برای اثبات این‌که گروه مدنظر آنها به طور کامل بیکار شده‌اند، ندارند؛ اما شواهدی در دست دارند که نشان می‌دهد گروه اخراجی را به طور دقیق بررسی کرده و به درستی تشخیص داده‌اند.
همچنین این محققان به بررسی رفتار گروه پس از بیکار شدن نیز پرداختند و نتایج جالبی بدست آوردند. تول می‌گوید:
ما متوجه شدیم که تعداد تماس‌های افراد اخراجی نسبت به افرادی که به کار خود ادامه دادند، ۵۱ درصد و نسبت به افراد عادی ۴۱ درصد کاهش یافته است.از بررسی این افت‌ها به تناسب معنا داری نمیرسیم؛ چرا که تماس‌های ورودی ۴۱ درصد و تماس‌های خروجی ۵۴ درصد افت داشته‌اند و به نسبت یکسانی کاهش نیافته‌اند. به طور مشابه تعداد تماس‌هایی که افراد احتمالی اخراج شده از فرد مشخصی داشتند نیز افت فاحشی از خود نشان می‌دهد. در نهایت آنها متوجه شدند که افراد بیکار شده، فعالیت‌های فضای مجازی و فعالیت‌های اجتماعی کمتری از خود نشان می‌دهند و در گروه‌های مجازی که در آنها عضو هستند نیز فعال نیستند. این دوری از اجتماع می‌تواند تبعات بی‌شغلی و عوارض روانی ناشی از آن را تشدید کند.
در نهایت محققان به این نتیجه رسیدند که اگر در منطقه ای آثار مذکور مشاهده شود، می‌تواند نشاندهنده افزایش بیکاری در آن منطقه باشد.
آنچه این تحقیق را به چالش می کشد عدم رعایت حریم خصوصی این افراد است.
