روزهای ثانیه کبیسه که برای مهندسان نرم افزار سردرد ایجاد می کند رو به پایان است. روز جمعه، نمایندگان دولت در کنفرانس عمومی اوزان و معیارها در پاریس، فرانسه تقریباً به اتفاق آرا به بازنشستگی روش اضافه کردن گهگاهی یک ثانیه به ساعت رسمی (از طریق نیویورک تایمز) رای دادند.
ثانیه کبیسه که در سال 1972 به عنوان راهی برای تنظیم زمان جهانی هماهنگ (UTC) برای آشتی دادن اختلافات بین زمان اتمی و زمان خورشیدی مشاهده شده معرفی شد، برای چندین دهه آفت شرکت های فناوری بوده است. به عنوان مثال، در سال 2012، Reddit برای حدود 40 دقیقه زمانی که اضافه شدن یک ثانیه کبیسه در آن سال سرورهای شرکت را سردرگم کرد، از کار افتاد. اخیراً، Cloudflare شاهد بود که بخشی از خدمات DNS خود به دلیل تغییر زمان در سال 2016 تحت تأثیر قرار گرفت.
شرکت‌هایی مانند متای مادر فیس‌بوک از تکنیکی به نام «لکه‌کردن» استفاده می‌کنند تا هر زمان که سرویس بین‌المللی چرخش زمین و سیستم‌های مرجع، UTC را برای اضافه کردن یک ثانیه جهشی تنظیم می‌کند، از قطع برق جلوگیری می‌کند. در اوایل سال جاری، این غول رسانه های اجتماعی یک پست وبلاگی منتشر کرد و خواستار پایان دادن به این عمل شد. متا در آن زمان گفت: “هر ثانیه کبیسه منبع اصلی درد برای افرادی است که زیرساخت های سخت افزاری را مدیریت می کنند.” بخشی از فشار برای حذف ثانیه کبیسه به عنوان راهی برای حفظ UTC به عنوان ساعت رسمی بین‌المللی جهان است.
با رای گیری این هفته، مقامات بلندپایه از ایالات متحده، کانادا و فرانسه خواستار پایان دادن به این عمل قبل از سال 2035 شدند. روسیه به این پیشنهاد رای منفی داد. در گذشته، این کشور به دنبال به تعویق انداختن سقوط دومین کبیسه بوده است، زیرا GLONASS، سیستم موقعیت یابی جهانی آن، این تنظیم را شامل می شود – سیستم موقعیت جهانی (GPS) که توسط ایالات متحده اداره می شود، این کار را نمی کند. فلیسیتاس آریاس، مدیر سابق بخش زمان در دفتر بین‌المللی وزن و اندازه‌گیری به نیچر گفت که این تصمیم ممکن است روسیه را مجبور به پرتاب ماهواره‌های جدید کند.
هنوز سازمان دیگری وجود دارد که باید قبل از اینکه مهندسان نرم افزار بتوانند نفس راحتی بکشند، این موضوع را بررسی کند. اتحادیه بین المللی مخابرات، گروهی که مسئول انتقال ساعت جهانی است، در سال آینده در مورد این موضوع رأی خواهد داد. اگر با “قطعنامه D” به جلو حرکت کند، اندازه‌شناسان و ستاره‌شناسان حداقل تا سال 2135 فرصت خواهند داشت تا چگونگی تطبیق مقیاس‌های زمانی اتمی و نجومی را بیابند.
