Paracas شبه جزیره‌ای بیابانی در جنوب پرو است.دخولیو تلو باستان شناس مشهور پرویی در سال ۱۹۲۸ در این منطقه کشفی شگفت اور انجام داد، گورستانی از بقایای شبه انسان‌هایی عجیب با جمجمه‌هایی درازتر از هر نژاد شناخته شده‌ای از بشر. او بیشتر از ۳۰۰ جمجمه را کشف کرد، که اعتقاد باستان شناسان قدمت این جمجمه‌ها به سه هزار سال پیش باز می‌گردد.
در پرو چند جمجمه یافت شده که گفته می شود مربوط به کودکان است. حجم این جمجمه ها 25 درصد بزرگت و تا 60 درصد سنگین تر از جمجمه معمولی یک انسان امروزی است. این جمجمه ها فاقد خط جداری میان دو قطعه استخوان است و به نوعی غیر عادی می نماید.
نتایج آزمایشات DNA بر این این جمجمه ا نشان می دهد که به هیچ کدام از موجودات شناخته شده کنونی تعلق ندارد. محققان صاحبان این جمجمه‌ها را نوعی موجود شبیه به انسان می‌دانند، تصور اینکه زمانی روی زمین غول‌هایی ۴ متری زندگی می‌کرده‌اند کمی ترسناک است. باستان شناسان تغییر فرم در جمجمه‌های کشف شده را ناشی از سنتی شبه مذهبی می‌دانند که طی آن جمجمه‌های کودکان را بین صفحاتی قرار می‌دهند تا اگر فرد زنده بماند جمجمه‌ای دراز پیدا کند.
اما شواهد حاکی از آن است که عوامل بیرونی نقشی در تغییر شکل جمجمه ها نداشته باست.
در افسانه‌های یهود از نژادی غول پیکر به نام نفیلیم نام برده شده که از ازدواج خدایان و دختران انسان به وجود آمده بودند.
اگر چه نظرات راجع به این جمجمه ها بسیار زیاد است اما محققان و پژوهشگران معتقدند هیچ نظر قطعی نمی توان در رابطه با این کشف داد. بررسی mtDNA بر روی نمونه‌ی شماره‌ی 3A از این جمجمه‌ها جهشی را نشان می‌دهد که در هیچ گونه‌ای از انسان، پستانداران یا حیوانات دیده نشده است. این نتایج هنوز ناقص است و مراحل زیادی برای بازیابی کامل DNA باید انجام شود. بی‌شک به دست آمدن شواهدی از موجودات عجیبی که تنها تا چند هزار سال پیش در کنار انسان‌های امروزی زندگی می‌کرده‌اند از نقاط تکشف نشده زیادی در تاریخ خبر می‌دهد.
