عطر آمیزه ای از روغنهای اساسی، ترکیبات معطر، ثابت کننده و الکل می باشد. روغن های اساسی از طریق تـقـطـیر گـلهـا، گیاهان و علفها بدست می آید. اگر عصاره گیری از طریق تـقطیر مـیــسر نباشد توسط روغنهای جاذب این کار صورت می گـیـرد، مانند گل یاس. عصاره گیری توسط روغنهای جاذب اساسا عمل استخراج توسط جذب مواد معطر بداخل موم و سپس استخراج و جدا سازی روغن بدبو توسط الکل میباشد. در سـاختـن عـطر مواد شیمیایی معطر نیز بکار میرود. ثـابـت کننده ها که وظیفه پیوند دادن و متصل کردن عطرهای گوناگون را بعهده دارند شامل بلسان (درخت گل حنا)، عنـبر سائـل و شیره غـدد بـودار آهـوی مشک (نــوع غلیظ آن بدبو بوده اما در محلول الکل به عـنـوان عـامـل نگهدارنده کاربرد دارد). میـزان الکل افزوده بستگی به نوع عـطر دارد.
شما می توانید روش عطر زدن را در “چگونه عطر بزنیم؟” ببینید.
عطر چیست و ادکلن کدام است؟
میزان در شناسایی عطر ۴۰% است. همان طور که طلای ۱۸ تا ۲۴ عیار یا نقره ۸۰ تا ۱۰۰ مرغوب تا خالص خوانده می‌شود، معیار عطر نیز ۴۰% است یعنی از عصاره ( اسانس، جوهره) به دست آمده ۴۰% عطر خالص باشد و مابقی آن آب و الکل و دیگر افزودنی‌ها که آن خالص‌ترین و گران‌ترین عصاره‌هاست. حالا معیاربندی عطرها از همین میزان غلظت شروع می‌شود :1- ۲۰ تا ۴۰% عطر مرغوب تا خالص یا Perfum
2- اگر عطری بین ۱۰ تا ۲۰% از این مواد معطر را داشته باشد به آن می‌گویند عطر یا اودوپرفیوم Eau de perfume
3- اگر بین ۵ تا ۱۰% مواد معطر باشد به آن می‌گویند Eau de toilette اودوتوالت
4- اگر ۲ تا ۴% مواد معطر داشته باشد به آن می‌گویند Eau de cologne اودوکلن یا ادکلن
این بود فرق عطر با ادکلن که البته روی شیشه‌ی آنها با علامت FL.OZ نوشته شده که هر کدام در چه رده‌ای هستند و این عدد هم هیچ ربطی به مرغوبیت و کیفیت یک ادکلن ندارد. ادکلن و اودوتوالت نیز فرق چندانی از نظر مصرف با هم ندارند و اینجا فقط یک طبقه‌بندی تجاری و نوع استفاده مورد نظر بوده است. به طور معمول ما به ادوتوالت هم ادکلن می‌گوییم.
انـواع عـطـر و خـواص آنـها
هــمان طـور کـه درصد (غلظت) ترکیبات معطر (اروماتیک) کاهش می یابد، شـدت و طول عـمـر عطر نیز کاهش می یابد. تـرکیـب آب و الـکل بعنوان حلال مواد معطر بکار میرود. در عمل گرمای بدن سبب میگردد تـا حـلال بـسرعت تـبـخیر شده و عـطر بـروی پـوست بـاقـی بـماند تا بتدریج طی چندین ساعت تبخیر گردد.
ما مجبوریم از همان معیار چشایی برای شناسایی نوع بوی عطر استفاده کنیم: “شیرین”، “تلخ”، “ترش”. چند رده‌بندی دیگر مانند انواع رایحه‌ی گل‌ها یا میوه‌ها یا حتی بوی چوب درختان و شکلات و توتون نیز وجود دارد ولی این سه نوع رایحه به اضافه‌ی “سرد” و “گرم” ساده‌ترین معیارهای ما برای شناسایی عطرها هستند. علاوه بر صفات “تند” و “ملایم” شاید بشود صفت‌های “سنگین” یا “سبک” را هم به کار برد. برخی از عطرها ترکیبی از این سه رایحه به اضافه‌ی سردی و گرمی هستند مثلاً عطرهای گرم و شیرین یا سرد و تلخ یا تند و شیرین با تندی و ملایمت‌های مختلف.
عطرهای گرم و شیرین و تلخ : مناسب برای فصول سرد یا مناطق سردسیر
عطرهای سرد و تلخ یا ترش : مناسب برای فصول گرم یا مناطق گرمسیر و مجالس دوستانه
عطرهای تند از هر نوع : برای میهمانی‌ها و مجالس
نوع و فصل استفاده هم البته اول بستگی به ذائقه‌ی بویایی شما دارد.
